Omgaan met MS


Mijn ziekte heeft een naam, wat nu?

coping

Wanneer een ziekte is geïdentificeerd, begint de uitdaging. De psychologische ervaring die volgt op het ontvangen van een diagnose wordt beschreven in vier fasen: een schokfase, een reactiefase, een verwerkingsfase en een copingsfase.

Er zijn net zoveel manieren om u aan een ziekte aan te passen als er mensen zijn. Verschillende mensen ervaren de fasen anders en er zijn geen duidelijke grenzen tussen de fasen.

FASEN

De aanpassing aan een ernstige ziekte verloopt meestal in fasen, van de eerste schok tot een nieuwe stabiliteit.

    De schok volgt onmiddellijk na de situatie die de crisis veroorzaakte. In de schokfase is iemand op zoek naar bescherming tegen informatie waarvan de persoon denkt deze niet aan te kunnen om te blijven functioneren.

    Tijdens de schokfase is het niet mogelijk om de nieuwe situatie te begrijpen en veel mensen weigeren het zelfs te accepteren. Mensen kunnen afwisselen tussen een gevoel van verlamming en sterke emoties. In deze fase is elk soort reactie mogelijk en ook normaal.

      • Het is niet goed om alleen te zijn wanneer u in schoktoestand bent. Omring u met mensen en praat over de dingen die zich in uw hoofd afspelen.

      • Geef uzelf de tijd om na te denken over de nieuwe informatie.

      • Vergeet ook niet om te rusten en goed te eten.

    Na de eerste schok begint de betekenis van de ziekte door te dringen. Gedurende deze tijd is iemand in de war en heeft zij of hij behoefte om te praten en gehoord te worden. Praten helpt mensen te begrijpen wat er is gebeurd, de betekenis ervan in te schatten en hun eigen emoties te plaatsen.

    In deze fase voelt de situatie vaak angstig en wanhopig aan. Het is echter goed om te onthouden dat de sterke emoties na verloop van tijd zullen afnemen. Het kan helpen als de emoties die u voelt, kunnen worden geïdentificeerd en gecategoriseerd.

      • Praat met andere mensen over hoe u zich voelt, het zal u helpen om de situatie te structureren.
      • Het kan helpen om vertrouwd te raken met verhalen van mensen in een soortgelijke situatie.
      • Onthoud dat alle emoties zijn toegestaan.

    Na enige tijd zullen de sterke emoties langzamerhand draaglijker worden
    en wordt het gemakkelijker te verwerken wat er is gebeurd en wat er nog zal komen. Beetje bij beetje kan de oorzaak van de crisis als een reëel feit worden aanvaard. Hoewel het in het begin moeilijk of zelfs onmogelijk aanvoelde, beginnen de meeste mensen de situatie met aanvaarding te benaderen. We weten dat er een probleem en een beperking is en gaan nu oplossingsgericht denken wat onze mogelijkheden zijn.

      • Praat met andere mensen. Dingen die moeilijk te accepteren zijn, worden op de een of andere manier reëler wanneer u ze hardop zegt of opschrijft.

      • Het delen van uw ervaringen, gedachten en emoties met anderen zal de dingen structureren die uw gedachten bezighouden, waardoor het voor u gemakkelijker wordt om ze te begrijpen en te verwerken.

      • Praat over de ziekte en gerelateerde dingen, ronduit en direct. Het accepteren van de feiten is noodzakelijk voor aanpassing.

      • Ook al zou u graag naar boven willen sluipen en alleen zijn, u heeft tijdens een crisis andere mensen nodig die dicht bij u staan.

    Zelfs als aanpassing heel individuele paden volgt, zal uw leven
    na verloop van tijd weer stabiel worden Tijdens de crisisfase moest u nieuwe copingmechanismen aanleren en toepassen. Nu kan u uzelf feliciteren: "Ik ben zo ver gekomen ook al voelde het in het begin als een onmogelijke missie!"

    Hoewel er veel dingen zijn veranderd, leeft dezelfde persoon nog steeds hetzelfde leven. De steeds wederkerende vergelijking tussen het vorige "complete" en het huidige "gecrashte" leven zal uiteindelijk in evenwicht komen: het leven heeft nog steeds zowel goede als slechte dingen.

      • Schenk aandacht aan de dingen die u vanwege de ziekte niet hoefde op te geven. Uw gedachten sturen uw emoties; als u zich op positieve dingen concentreert, zal uw mentale welzijn verbeteren.

      • Praat op een assertieve manier met uw dierbaren over hoe u over hen denkt en wat u van hen verwacht. Onafhankelijkheid en het vermogen om te functioneren zijn erg belangrijk in uw situatie. Een naaste die graag wil helpen en zich zorgen maakt, kan dit gemakkelijk over het hoofd zien.

      • Merk ook op dat uw eigen gedrag en houding ten opzichte van uzelf en uw ziekte van invloed zal zijn op hoe anderen zich tot u verhouden. Als andere mensen een houding hebben die u onaangenaam vindt, zou u dan een verschil kunnen maken door iets anders te doen of te zeggen?