Van in mijn jeugd is mijn brein mijn meest trouwe bondgenoot. Mijn ouders vonden het knap lastig omdat ik steeds alles in vraag stelde en mijn aangeboren nieuwsgierigheid bracht me steevast in de problemen. Maar ik genoot ervan te ontdekken en de exploreren.

Tegelijkertijd was er ook dat luie kantje in mijn persoonlijkheid dat ervoor zorgde dat ik niet echt de beste student was. Mijn uitstelgedrag was legendarisch en heel vaak kon ik pas afdoend presteren met de nodige tijdsdruk, wat dan weer tonnen stress met zich meebracht.

Pas toen ik gediagnosticeerd werd met MS, op mijn 27tigste, kwam daar een fundamentele en noodzakelijke verandering in. Al heel snel ondervond ik dat ik de schade aan de zenuwbanen na een opstoot, kon ‘omleiden’ door mijn brein uit te dagen de desbetreffende handelingen uit te voeren, ondanks de schade. Zenuwbanen zijn blijkbaar zoals riviertjes… het water dat er doorstroomt kan dan wel verhinderd worden maar zoekt zich een nieuwe weg door de kracht van de stroming. Die kracht kan je stimuleren via je hersenen.

Als de ziekte je cognitieve functies zélf gaat saboteren, wordt het pas helemaal luguber. Ik herinner me dat ik na een zware opstoot ontdekte dat ik niet alleen slecht hoorde (ik draag nu hoorapparaten) maar ik ondervond ook dat ik de geluiden niet meer kon omzetten naar herkenbare taal! Net op dat moment was ik aan het solliciteren naar een andere, rustigere baan als verkoopster in een meubelwinkel hier in mijn dorp. Het leek me een job die ik parttime nog wel zou aankunnen. Er werd me gevraagd wat luttele kennis op te slaan via de brochures en via de collega’s de verkoopgesprekken te volgen zonder te storen.

Wat volgde was een ware nachtmerrie. Stiekem had ik in mijn hoogmoed het idee dat ik deze opleiding op mijn sloffen zou aankunnen, en ook de eigenaar van de winkel was in de wolken door mijn présence en mondigheid. Maar toen de kat op de koord kwam, merkte ik dat ik de gesprekken in de winkel niet kon vatten door de slechthorendheid, gecombineerd met een totaal gebrek aan ‘herkenning van de Nederlandse taal’… mijn moedertaal! De MS had een storing gecreëerd die ervoor zorgde dat ik op momenten van stress geen gesprek meer kon volgen. Ook het opslaan van kennis was in die periode onmogelijk, mijn geheugen was als een bokaal met een groot gat erin waar alles zo doorliep. Uiteindelijk had de manager geen keus en werd ik op een uiterst vriendelijke, maar kordate manier afgedankt. MS is een leerschool voor grote ego’s, … je wordt er een nederig mens van.

Vanuit dat dal ben ik beginnen werken aan mijn conditie. Niet alleen mijn fysieke conditie, maar ook de cognitieve, die onontbeerlijk verbonden zijn met mekaar. Toen ik enkele jaren later opnieuw ging studeren, merkte ik op dat je je hersenen kan trainen zoals je dat doet bij het sporten. Dat eerste jaar psychologie via een avondschoolsysteem was een enorme uitdaging, maar dankzij het harde werken en het creatief op zoek gaan naar leermethoden, eindigde ik met een schitterend resultaat. Ik genoot vooral van het creatieve zoeken naar wegen om mijn hersenen te gaan stimuleren. Oeverloze herhalingen waren hierbij het minst effectief. Vraag maar eens aan iemand hoe een muntstuk van één euro er uit ziet… je houdt het elke dag in je handen, maar kijk je er ook bewust naar? Mindmaps maken waren voor mij een uitstekende leermethode en leerden me dat ik vooral een visueel geheugen heb, dat met de nodige humoristische ezelsbruggetjes heel wat stof kan opslaan.

Plezier vinden in het ontdekken is dus een must en creativiteit een zegen.

Ook mijn interesse in de natuur daagt me uit tot zelfstudie en opzoekwerk. Het gidsen als natuurgids is momenteel niet meer haalbaar (de benen willen niet meer altijd mee) maar maakte wel dat ik mijn geest trainde met al die Latijnse benamingen van de vele, vele planten die ik in mijn wandelgebied tegenkom. Ik schrijf er nu over, in ludieke Natuurdagboekjes die ik publiceer via Natuurpunt.

Ieder van ons volgt hierin een eigen weg en handelt naar zijn specifieke mogelijkheden en interesses. Het enige wat hierin belangrijk is, is die honger naar nieuw intellectueel voedsel en dat willen op ontdekking gaan en exploreren.

Ik red het wel, en jij ook, want jij was nieuwsgierig genoeg om deze blog te lezen.
Goed bezig!
Carine

Sanofi Belgium,MAT-BE-2300018,v1,01/2023