Dan zit je voor de dokter en krijg je, na een jaar van onderzoeken en testen, de diagnose, … MS (Multiple Sclerose). Op dat moment heb ik tegenstrijdige gevoelens. Enerzijds een paniekerig gevoel, onwetend wat er met mij gaat gebeuren. Hoe gaat de ziekte evolueren, kom ik nu ook in een rolstoel terecht? Anderzijds een opluchting. Dat ding dat mij al een jaar in zijn greep hield, had plots een naam: MS. Je kunt maar een gevecht aan gaan als je weet tegen wie je vecht.

Aanvaarden

Je moet de situatie aanvaarden, dan pas kan je er iets van maken. Aanvaarden, betekent niet je erbij neerleggen. Neen, er kan nog zoveel met MS. Salesmanager werd huisman. Thuis kon ik op eigen tempo werken, zonder druk. Van het eten maken tot het strijken, van het poetsen tot de boodschappen doen. Alles op mijn eigen tempo en met voldoende pauzes.

Kenbaar maken

Ik verschoot er van hoeveel mensen er vragen hadden bij het feit dat ik niet meer ging werken en steeds thuis ben. Dus dacht ik dat ik het iedereen moest laten weten. Omdat je niet op je facebookpagina kunt zetten: “Ik heb MS”, had ik volgend gedicht gemaakt en dat op mijn facebook gezet.

Ik ben een man zoals zovelen
Ik loop en ik spring
Alhoewel, dat nu weer niet
Maar ik wandel en ik fiets
Eigenlijk kijk ik niet naar wat ik niet kan,
Maar geniet ik van wat ik wel kan
Want dat is nog veel
Alleen...niet voor lang
Je ziet niets aan mij
Maar goed ook
Want ik ben gewoon,
Gewoon met MS

Ik wou er geen medelijden mee krijgen, maar wel duidelijk maken dat er een nieuwe Koen ontstaan is. Ik was al een levensgenieter, nu geniet ik nog meer van de kleine dingen. Zien dat het eten, dat ik klaar gemaakt hebt, mijn vrouw en dochter smaakt. Van de rust in een bos. Van een goed boek. Dingen waar ik nu (meer) tijd voor heb.

Ik heb mijn leven moeten aanpassen, maar ben wel zeker zo gelukkig als voor mijn MS.

indien je meer wilt lezen, ga naar: www.komalo.be